لغتنامه دهخدا
لاضرورت ذاتی . [ ض َ رَ ت ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) (اصطلاح منطق ) و آن قیدی است که قضیه ٔ مطلقه ٔ عامة را بدان مقید کنند. معنی قضیه ٔ مطلقه ٔ عامة این است که ثبوت نسبت در یکی از ازمنه ٔ ثلاثه محقق است چنانکه گوئیم : کل انسان متنفس بالفعل و چون این قضیه را به لاضرورت مقید س