لحلحةلغتنامه دهخدالحلحة. [ ل َ ل َ ح َ ] (ع مص ) پیوسته بودن بجایی . || نگذاشتن جای را. یقال لحلح القوم ؛ ای لم یبرحوا مکانهم . (منتهی الارب ).
لعلعةلغتنامه دهخدالعلعة.[ ل َ ل َ ع َ ] (ع مص ) شکستن استخوان و مانند آن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر). || درخشیدن سراب . || اندوهمند شدن از گرسنگی . || طپیدن و بی آرامی کردن از هر چیزی . (منتهی الارب ).
لهلهلغتنامه دهخدالهله . [ ل ُ ل ُه ْ ] (ع اِ) لُهلهة. زمین فراخ که در وی سراب بسیار باشد. ج ، لَهاله . (منتهی الارب ).