گلغندهلغتنامه دهخداگلغنده . [ گ ُ غ َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) (از: گل + غند) گلغونده . (حاشیه ٔ برهان قاطعچ معین ). پنبه ٔ برزده باشد که بجهت رشتن گلوله کرده باشند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) : در میانشان نجیب منده ٔ من همچو در
پلغندگیلغتنامه دهخداپلغندگی . [ پ ُ ل ُغ ْ غ َ دَ / دِ] (حامص ) پلقندگی . برجستگی . بیرون آمدگی . برآمدگی .