مارزدهلغتنامه دهخدامارزده . [ زَ دَ / دِ ](ن . مف . مرکب ) مارگزیده . سلیم . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کسی که مار وی را گزیده باشد : مهره ٔ مار بهر مارزده ست به کسی کز گزند رست مده .خاقانی (دیوان چ سجادی
مارگزیدهلغتنامه دهخدامارگزیده . [ گ َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مارزده . آنکه مار او را زده باشد. سلیم . مسلوم . ملدوغ . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). سلیم . (ترجمان القرآن ) (دهار). لدیغ. (منتهی الارب ) (دهار). ملدوغ . (منتهی الارب ) : سل
مارگزیدهفرهنگ فارسی عمید۱. کسی که مار او را نیش زده باشد.۲. [مجاز] آنکه از چیزی صدمهای سخت دیده باشد و از موارد مشابه آن وحشت داشته باشد.
مارزدگیلغتنامه دهخدامارزدگی . [ زَ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) حالت و کیفیت مارزده . مارگزیدگی . رجوع به مارزده شود.
مارگزیدگیلغتنامه دهخدامارگزیدگی . [ گ َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) حالت و صفت مارگزیده . رجوع به مارگزیده شود.
مارزدگیلغتنامه دهخدامارزدگی . [ زَ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) حالت و کیفیت مارزده . مارگزیدگی . رجوع به مارزده شود.
مارگزیدهلغتنامه دهخدامارگزیده . [ گ َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مارزده . آنکه مار او را زده باشد. سلیم . مسلوم . ملدوغ . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). سلیم . (ترجمان القرآن ) (دهار). لدیغ. (منتهی الارب ) (دهار). ملدوغ . (منتهی الارب ) : سل
زدهلغتنامه دهخدازده . [ زَ دَ / دِ ] (ن مف )بمعنی خورده باشد که از چیزی خوردن است . (برهان ). خورده شده . (آنندراج ). خورده . (ناظم الاطباء) (شرفنامه ٔمنیری ). بمعنی خورده آمده . (جهانگیری ) : ای زده چون عقل و روح لقمه ٔ انوار علم