متمارضلغتنامه دهخدامتمارض . [ م ُ ت َ رِ ] (ع ص ) آن که بیمار نماید خود را بی علت . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). کسی که خود را بی آن که بیمار باشد بیمار می نمایاند. (ناظم الاطباء). رجوع به تمارض شود.
متمردلغتنامه دهخدامتمرد. [ م ُ ت َ م َرْ رِ ] (ع ص ) سرکش و نافرمان و بغی . (غیاث ) (آنندراج ). سرکش و پیشی گیرنده . (منتهی الارب ). ستنبه . (دستوراللغة) (زوزنی ). شوخ . (از لغتنامه مقامات حریری ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). گردن کش . طاغیه . خودکامه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). سرکش و پیشی
متمرضلغتنامه دهخدامتمرض . [ م ُ ت َ م َرْ رِ ] (ع ص ) سست در کاری . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). سست و ناتوان و کودن و بیدل . (ناظم الاطباء). رجوع به تمرض شود.
متمرطلغتنامه دهخدامتمرط. [ م ُ ت َ م َرْ رِ ] (ع ص ) موی افتنده . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). افتاده موی . (ناظم الاطباء). و رجوع به تمرط شود.
