محبورلغتنامه دهخدامحبور. [ م َ ] (ع ص ) خوش و شادمان . (آنندراج ). شاد و شادمان و خرم و مسرور و کامران . || جلدی که در آن نشان گزیدگی کیک و جز آن باقی باشد. (ناظم الاطباء).
محبارلغتنامه دهخدامحبار. [ م ِ ] (ع ص ) زمین زود رویاننده ٔ نبات : ارض محبار. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). زمین محبار؛ رویاننده ٔ گیاه .
مهبارلغتنامه دهخدامهبار. [ م َ ] (نف مرکب ) بارنده ٔ ماه . چیزی که از آن ماه بارد. || کنایه از روشن و درخشان : هم ماه بارد از لب خندانش هم مهر ریزد از کف مهبارش .ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 209).
محبرلغتنامه دهخدامحبر. [ م ُ ح َب ْ ب ِ ] (اِخ ) لقب ربیعة شاعر عرب که پدرش سفیان نام داشت . (از منتهی الارب ).
محبرلغتنامه دهخدامحبر. [ م ِ ب َ ] (ع اِ) محبرة [ م َ / م ِ ب َ رَ ] . (منتهی الارب ). سیاهی دان . دوات . (دهار). دوات و مرکب دان . (ناظم الاطباء).