لغتنامه دهخدا
مدغل . [ م ُ غ ِ ] (ع ص ) مکان ٌمدغل ؛ جای درخت ناک . (منتهی الارب ). جای کثیرالشجر. (از متن اللغة). دَغِل . ذودغل . جای پرگیاه و مشتبک النبت . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || مکان مدغل ؛ جای پنهان و مخوف . (از منتهی الارب ). مکان داغل و دَغِل و مدغل ؛ خفی او ذودغل . (از