مریدنلغتنامه دهخدامریدن . [ م ُ دَ ] (مص ) مردن . این مصدر مستعمل نیست لیکن بعض صیغ آن جداگانه یا با پیشوند متداول است . کلمه را به کسر اول نیز توان گرفت که مخفف «میریدن » باشد : درختی گشن بیخ و بارش خرد کسی کوچنان برخورد کی مرد؟ دقیقی .</p
پژمردنلغتنامه دهخداپژمردن . [ پ َ م ُ دَ ] (مص ) پژمریدن . پژمرده شدن . پلاسیدن . خوشیدن . خشکیدن . ترنجیدن . درهم کشیده شدن . انجوخ گرفتن . (لغت نامه ٔ اسدی ). اِلواء. ذَب ّ. ذُبوب . ذَوی . ذبول . ذبل . کبْو. کُبو. ذَأو. ذَأی . قبوب . افسردن . فسردن . افسرده شدن . پخسیدن . فژولیدن <span clas
پژمریدنلغتنامه دهخداپژمریدن .[ پ َ م ُ دَ ] (مص ) پژمردن . پژمرده شدن : ندانم چه چشم بد آمد بر اوی چرا پژمرید آن چو گلبرگ روی . فردوسی .بپرسید و گفتش چه دیدی بگوی چرا پژمریدت دو گلبرگ روی . فردوسی .بش
کهربدیکشنری عربی به فارسیتحت تاثير برق قرار دادن , برق زده کردن , الکتريکي کردن , به هيجان اوردن , بابرق کشتن , مردن در اثر برق
مردنفرهنگ فارسی عمید۱. بیجان شدن؛ درگذشتن؛ بدرود زندگی گفتن.۲. [مجاز] نابود شدن؛ از میان رفتن.۳. [مجاز] چیزی یا کسی را بسیار دوست داشتن.۴. [قدیمی، مجاز] خاموش شدن چراغ، آتش، و مانند آن.
مردنلغتنامه دهخدامردن . [ م ِ دَ ] (ع اِ) دوک . (منتهی الارب ). مغزل . (متن اللغة). دوک ریسندگی . ج ، مردان .
مردنلغتنامه دهخدامردن . [ م ُ دَ ] (مص ) درگذشتن . فرمان یافتن . نماندن . جان دادن . درگذشتن . وفات کردن . فوت شدن . معدوم شدن . از دنیا رفتن . از جهان بیرون شدن . به دار باقی شتافتن . سفر آخرت کردن . به جهان دیگر رفتن . پرواز کردن مرغ روح . موت . فوت . رحلت . ارتحال . حنص . وفات . منیه . رو
مردنلغتنامه دهخدامردن . [ م ُ دِ ] (ع ص ) تاریک . (منتهی الارب ). مظلم . (متن اللغة). تیره و تار و سیاه و ظلمانی . || گنده بوی . (از منتهی الارب ). عرق مردن ، منتن . (از متن اللغة). خوی گنده بوی . (منتهی الارب ).
دم شمردنلغتنامه دهخدادم شمردن . [ دَ ش ِ / ش ُ م َ /م ُ دَ ] (مص مرکب ) شمار انفاس داشتن . || کنایه از ایام بسر کردن است . (آنندراج ) : به آسان شماری دمی می شمارکه آسان زید مرد آسان گزار. <p cl
دمردنلغتنامه دهخدادمردن . [ دَ م ِ دَ ] (مص ) (در لهجه ٔ مازندران ) به غرق هلاک شدن . غرق شدن . غرقه شدن . (یادداشت مؤلف ).
دور شمردنلغتنامه دهخدادور شمردن . [ ش ُ / ش ِ م ُ دَ ] (مص مرکب ) استبعاد. بعید دانستن . دور دانستن . (یادداشت مؤلف ).
حریص شمردنلغتنامه دهخداحریص شمردن . [ ح َ ش ِ / ش ُ م َ /م ُ دَ ] (مص مرکب ) ظن حرص بردن به کسی : چو بینند کاری به دستت در است حریصت شمارند و دنیاپرست .(بوستان ).
پی شمردنلغتنامه دهخداپی شمردن . [ پ َ / پ ِش ُ ش ِ م ُ دَ ] (مص مرکب ) پی شمردن کسی را؛ مراقبت اعمال او کردن . حساب عمل و کار او داشتن : بدادو دهش دل توانگر کنیداز آزادگی برسر افسر کنیدکه فرجام هم روزمان بگذردزمانه پی ما هم