مارسانلغتنامه دهخدامارسان . (ص مرکب ) به شکل مار. به اندام مار : بند دم کژدم فلک رازان نیزه ٔ مارسان گشاید. خاقانی .- مارسانان ؛ اوفیوریدها . یکی از پنج رده ٔ خارپوستان که دریازی بوده و ساختمان داخلی بدن آنها
مارسانلغتنامه دهخدامارسان . [ رِ ] (اِ مرکب ) بمعنی مارستان است که بیمارستان و دارالشفا باشد. (برهان ) (آنندراج ). رجوع به مارستان و بیمارستان شود.
مرصونلغتنامه دهخدامرصون . [ م َ ](ع ص ) نعت مفعولی از مصدر رصن . رجوع به رصن شود. || ساعد مرصون ؛ بازوی سوزن زده ٔ نیل بر آن پاشیده . (منتهی الارب ). بازویی که با «مرصن » آن را داغ کرده باشند. (از اقرب الموارد). و رجوع به مرصن شود.