مستثناةلغتنامه دهخدامستثناة. [ م ُ ت َ ] (ع ص ) مؤنث مستثنی که نعت مفعولی است از مصدر استثناء. ج ، مستثنیات . رجوع به مستثنی و استثناء شود.
مستثنیةلغتنامه دهخدامستثنیة. [م ُ ت َ نی ی َ ] (اِخ ) از فرق مشبهه ٔ شیعه بوده اند. (از خاندان نوبختی ص 264) (از خطط مقریزی ج 4 ص 170).
مستثنیلغتنامه دهخدامستثنی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استثناء. استثناکننده و جداکننده . ج ، مستثنون و مستثنین . رجوع به استثنا شود.
مستثنیاتلغتنامه دهخدامستثنیات . [ م ُ ت َ نی یا ] (ع ص ، اِ) ج ِ مستثناة. جداشده ها. استثناها: عبد و امه و خانه و اسب سواری و شمشیر از مستثنیات دین است . (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به مستثناة و مستثنی شود.