لغتنامه دهخدا
مشرة. [ م َ رَ ] (ع ص ، اِ) (از «م ش ر») برگ خرمامانندی که از درخت «عضاة» و غیر آن برآید. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). برگی مانا به برگ خرمابن که از بیخ درخت عضاة و جز آن برآید. (ناظم الاطباء). || شاخ تر و تازه نوبرآمده پیش ازآن که رنگ گیرد و درشت گردد. (منتهی