مشکیدنلغتنامه دهخدامشکیدن . [ م ُ دَ ] (مص ) جائیدن و نالیدن و شکایت کردن . (ناظم الاطباء) (از اشتنگاس ) (از فرهنگ جانسون ). || خورد خورد جویدن . خائیدن . (اشتنگاس ) (از فرهنگ جانسون ).
مشکدانلغتنامه دهخدامشکدان . [ م ُ / م ِ ] (اِ مرکب ) جائی که مشک در آن جای دهند، همچون انفیه دان و عطردان و...
مشکدانگویش اصفهانی تکیه ای: --------- طاری: --------- طامه ای: ulusk طرقی: --------- کشه ای: ---------- نطنزی: ---------
مشکدانگویش کرمانشاهکلهری: kwel̆nân گورانی: kwenalân سنجابی: kwenalân کولیایی: kwenalân زنگنهای: kwel̆nân/ kwenalân جلالوندی: kwel̆nân/ kwenalân زولهای: kwenalân کاکاوندی: kwenalân هوزمانوندی: kwenalân