لغتنامه دهخدا
متتایع. [ م ُ ت َ ی ِ ] (ع ص ) ستیهنده و خودرای و بر روی درافتنده در بدی . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). کسی که درپیچد به بدی و خودرأیی درآن کند. (ناظم الاطباء). || سرعت نماینده .(آنندراج ) (از منتهی الارب ). آن که بستیهد و عجله کنددر هر کاری . (ناظم الاطباء). || بادی که تار