معشةلغتنامه دهخدامعشة. [ م َ ع َش ْ ش َ ] (ع ص ) زمین درشت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). زمین کم درخت و گویند زمین درشت . (از اقرب الموارد).
محسةلغتنامه دهخدامحسة. [ م َ ح َس ْ س َ ] (ع اِ) کون . (منتهی الارب ). دُبر. است . مقعد. || سبب سوختن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
محشةلغتنامه دهخدامحشة. [ م َ ح َش ْ ش َ ] (ع اِ) دبر. (منتهی الارب ).دبر مردم . (مهذب الاسماء). مقعد آدمی . || زمین بسیارحشیش . (منتهی الارب ). جای بسیار گیاهناک .
محشةلغتنامه دهخدامحشة. [ م ِ ح َش ْ ش َ ] (ع اِ) مِحَش ّ. آتش کاو آهنین .(منتهی الارب ). استام . تنورآشور. و رجوع به محش شود. || آنچه در وی کاه نهند. (منتهی الارب ).
محشیةلغتنامه دهخدامحشیة. [ م ُ ح َش ْ شی ی َ ] (ع ص ) خرگوش تاسه برافکن سگان بدویدن : ارنب محشیه . (منتهی الارب ). خرگوشی که سگان را در دویدن به تاسه افکند. (ناظم الاطباء).
محسةلغتنامه دهخدامحسة. [ م ِ ح َس ْ س َ ] (ع اِ) شانه ٔ ستورخار. (منتهی الارب ). قشو. مِحَس ّ. کبیجه .