مفاجاةلغتنامه دهخدامفاجاة. [ م ُ ] (ع مص ) کسی راناگاه گرفتن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ).به ناگاه درآمدن بر کسی و گرفتن آن را. فِجاء. (منتهی الارب ). و رجوع به مفاجات و مفاجا و مفاجاءة شود.
مفاجاءةلغتنامه دهخدامفاجاءة. [ م ُ ج َ ءَ ] (ع مص ) ناگاه برآمدن بر کسی و بی مهلت و درنگ گرفتن آن را. فِجاء. (از ناظم الاطباء). ناگهان بر کسی حمله کردن چنانکه نداند. (از اقرب الموارد). و رجوع به مفاجاة و مفاجات شود.
مفاجةلغتنامه دهخدامفاجة. [ م َ ج َ ] (ع ص ) مرد گول . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مرد احمق . (از اقرب الموارد).
مفاجةلغتنامه دهخدامفاجة. [ م ُ فاج ْ ج َ ] (ع مص ) میان پای از هم بازنهادن در رفتن . (تاج المصادر بیهقی ). میان دو پا را از هم گشاده راه رفتن . (از اقرب الموارد). و رجوع به مفاج شود.
مفازهلغتنامه دهخدامفازه . [ م َ زَ / زِ ] (از ع ، اِ) مفازة. بیابان بی آب و علف . فلات بی آب . کویر. ج ، مفازات : زآنکه نامی بیند و معنیش نی چون بیابان را مفازه گفتنی . مولوی .در جهان باژگونه زین بس