لغتنامه دهخدا
ممرز. [ م َ رَ ] (اِ) درختی از گونه های اولس است که در جنگلهای شمال ایران روید. آن را در آستارا و منجیل و طوالش و کوهپایه ٔ گیلان ، اولاس ، یا اولس و در کلاردشت وکجور، کُرزِل و در اطراف رشت ، فَق یا فِق و در شیرگاه ساری و بهشهر و میاندره ، مِمَرز یا مَمَرز و مَرِز و در لاهیجا