لغتنامه دهخدا
ابن مندویه . [ اِ ن ُ م َ ی َ ] (اِخ ) ابوعلی احمدبن عبدالرحمن بن مندویه ٔ اصفهانی . پدر او از خاندانی بزرگ و از بلغای روزگار خویش بود و علم لغت و دانش نحو و فن شعر میورزید و پسر وی ابوعلی احمد ادیب و طبیب و شاعر بود و گویند آنگاه که عضدالدوله فناخسرو بیمارستان عضدی بغداد بکر