لغتنامه دهخدا
منصف . [ م ُ ص ِ ](اِخ ) از شاعران قرن یازدهم هجری قمری و از مردم شیراز بود، اما به جهت کثرت اقامت در تهران به تهرانی شهرت یافت . وی سفری به هند نیز کرده است . از اوست :با زشتی عمل چه کند کس بهشت راماتم سراست خانه ٔ آیینه زشت را.رجوع به تذکره ٔ نصرآبادی ص <span cl