موستردهلغتنامه دهخداموسترده . [ س ُ /س ِ ت ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) آنکه موی سر و ریش را تراشیده باشد. (ناظم الاطباء). موتراشیده . || قلندر. || کچل و اصلع. (ناظم الاطباء).
مو ستردنلغتنامه دهخدامو ستردن . [ س ُ / س ِ ت ُ دَ ] (مص مرکب ) موی ستردن . موی تراشیدن . تراشیدن موی سر را. (از یادداشت مؤلف ). تحلیق . تحلاق . (منتهی الارب ). و رجوع به موسترده شود.