موقعشناسیلغتنامه دهخداموقعشناسی . [ م َ / مُو ق ِ ش ِ ] (حامص مرکب ) صفت و حالت موقعشناس . (یادداشت مؤلف ). || شناخت زمان و مکان مناسب برای امور و مسائل . عمل شناسائی کردن مکان و زمان مناسب برای اجرای امری .
موقعشناسلغتنامه دهخداموقعشناس . [ م َ / مُو ق ِ ش ِ ] (نف مرکب ) موقعشناسنده . شناسنده ٔ موقع. آنکه زمان و مکان مناسب امر یا موضوعی را بشناسد. وقت شناس . لحظه شناس . (از یادداشت مؤلف ).
وقت شناسیلغتنامه دهخداوقت شناسی . [ وَ ش ِ ] (حامص مرکب ) شناسائی زمان و موقع هر کار. موقعشناسی . || علم به ساعات و فصول و ازمنه . وقت شناسی یکی از مقدمات نمازاست . رجوع به کتب فقهی شود. || نجوم . ستاره شناسی . || غنیمت شمردن دم . ابن الوقتی .