مکتب دار

مکتب دار

فرهنگ فارسی عمید

(اسم، صفت) [عربی. فارسی] [منسوخ] maktabdār کسی که مکتب دارد و به کودکان خواندن و نوشتن یاد می‌دهد.

مکتب دار

لغت‌نامه دهخدا

مکتب دار. [ م َ ت َ ] (نف مرکب ) معلم . (آنندراج ). کسی که کودکان را خواندن و نوشتن و جز آن آموزد. (ناظم الاطباء).

مکتب دار

دیکشنری فارسی به عربی

مدير المدرسة

مکتب اقتصاد آزاد

علوم اقتصادی

laissez-faire

مکتب مساوات، مساوات طلبي

علوم اقتصادی

egalitarianism

مکتب خانه

لغت‌نامه دهخدا

مکتب خانه . [ م َ ت َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جای آموزانیدن کودکان . (ناظم الاطباء). اگر چه عندالتحقیق این ترکیب غلط است چرا که لفظمکتب که صیغه ٔ اسم ظرف باشد به معنی جای کتابت ، حاجت به لفظ خانه ندارد ولی اوستادان به سبیل تجرید در شعر خود آورده اند. ...

مکتب گاه

لغت‌نامه دهخدا

مکتب گاه . [ م َ ت َ ] (اِ مرکب ) مکتب خانه و جای آموزانیدن کودکان . (ناظم الاطباء). مکتب خانه . (آنندراج ) (بهار عجم ) : چو غنچه سوی مکتب گاهم آهنگ بغل پر جزو دلتنگی به صدرنگ . حکیم زلالی (از آنندراج ).و رجوع به مکتب خانه شود.

Frankfurt School

مکتب فرانکفورت

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[جامعه‌شناسی] مکتبی در جامعه‌شناسی نومارکسی عمدتاً متأثر از اندیشه‌های فروید و وِبِر که در موسسۀ مطالعات اجتماعی فرانکفورت نُضج گرفت و نقد سرمایه‌داری پیشرفته و اقتصادگرایی (economism) و اثبات‌گرایی (positivism) سرلوحۀ فعالیت‌های اعضای پرآوازۀ آن بود

مکتب خانه

فرهنگ فارسی معین

( ~ . نِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) مدرسه ، مدرسه ای که در قدیم در آن خواندن و نوشتن و قرآن و اصول دین را آموزش می دادند.

مکتب عقیدتی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

school

مکتب علمی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

school

مکتب کهن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

old school

مکتب هنری

دیکشنری فارسی به انگلیسی

school

مکتب التقاط

دیکشنری فارسی به عربی

الإنتقائية