لغتنامه دهخدا
دمگه . [ دَ گ َه ْ ] (اِ مرکب )دمگاه که کوره ٔ آهنگری می باشد. (یادداشت مؤلف ). کوره ٔ آهنگران و مسگران و زرگران . (فرهنگ جهانگیری ) (از برهان ). || گلخن . تون حمام . || جای نفس که دهان باشد. (انجمن آرا) (از آنندراج ):من چه گویم چون مرا بردوخته ست دُمگه او دَمگهم را