میخوارفرهنگ مترادف و متضادبادهپیما، بادهخوار، بادهگسار، بادهنوش، خراباتی، دردیکش، شرابخوار، عرقخور، میخواره، میگسار
میخوارگیلغتنامه دهخدامیخوارگی . [ م َ / م ِ خوا / خا رَ / رِ ] (حامص مرکب ) عمل و عادت میخواره . شراب خوارگی و باده پرستی . (ناظم الاطباء). پرداختن به شرب خمر : چشمهای
میخوارانلغتنامه دهخدامیخواران . [ خوا / خا ] (اِخ ) ظاهراً موضعی نزدیک غزنین : گفت سخت صواب آمد ما رفتیم بر جانب می خواران تا سالار برسد. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 223).
میخوارانلغتنامه دهخدامیخواران . [ م َ / م ِ خوا / خا ] (اِخ ) دهی است از دهستان قلعه کری بخش سنقر کلیائی شهرستان کرمانشاهان ، واقع در 30 هزارگزی شمال خاور سنقر با 1239<
میخوارانلغتنامه دهخدامیخواران . [ م َ خوا / خا ] (اِخ ) دهی است از دهستان آورزمان شهرستان ملایر، واقع در 36هزارگزی باختر شهر ملایر با 144 تن سکنه . آب آن از قنات و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغ
میخوارگانلغتنامه دهخدامیخوارگان . [ م َ / م ِ خوا / خا رَ / رِ ] (اِ مرکب ) ج ِ می خواره . (ناظم الاطباء). باده گساران . شرابخواران . می خواران : گزیدند میخوارگان خواب
میخوارگیلغتنامه دهخدامیخوارگی . [ م َ / م ِ خوا / خا رَ / رِ ] (حامص مرکب ) عمل و عادت میخواره . شراب خوارگی و باده پرستی . (ناظم الاطباء). پرداختن به شرب خمر : چشمهای
میخوارانلغتنامه دهخدامیخواران . [ خوا / خا ] (اِخ ) ظاهراً موضعی نزدیک غزنین : گفت سخت صواب آمد ما رفتیم بر جانب می خواران تا سالار برسد. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 223).
میخوارانلغتنامه دهخدامیخواران . [ م َ / م ِ خوا / خا ] (اِخ ) دهی است از دهستان قلعه کری بخش سنقر کلیائی شهرستان کرمانشاهان ، واقع در 30 هزارگزی شمال خاور سنقر با 1239<
میخوارانلغتنامه دهخدامیخواران . [ م َ خوا / خا ] (اِخ ) دهی است از دهستان آورزمان شهرستان ملایر، واقع در 36هزارگزی باختر شهر ملایر با 144 تن سکنه . آب آن از قنات و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغ
میخوارگانلغتنامه دهخدامیخوارگان . [ م َ / م ِ خوا / خا رَ / رِ ] (اِ مرکب ) ج ِ می خواره . (ناظم الاطباء). باده گساران . شرابخواران . می خواران : گزیدند میخوارگان خواب
میخوارگیلغتنامه دهخدامیخوارگی . [ م َ / م ِ خوا / خا رَ / رِ ] (حامص مرکب ) عمل و عادت میخواره . شراب خوارگی و باده پرستی . (ناظم الاطباء). پرداختن به شرب خمر : چشمهای
آدمیخوارلغتنامه دهخداآدمیخوار. [ دَ خوا/ خا ] (نف مرکب ) مردم خوار. آدمیخواره : آدمیخوارند اغلب مردمان .مولوی .