۱. (فلسفه) مذهبی فلسفی که معتقد به قدرت محض طبیعت است و وجود خالق را انکار میکند؛ طبیعتگرایی.
۲. (ادبی) مکتبی ادبی که بر اساس تقلید از طبیعت بنا شده و معتقد است که هنر و ادبیات باید جنبۀ علمی داشته باشد و نویسنده باید تخیل را کنار بگذارد و واقعبین و عینیتگرا باشد.