لغتنامه دهخدا
نسابة. [ ن َس ْ سا ب َ ](ع ص ، اِ) نَسّاب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). مرد نیک دانا به انساب . (از منتهی الارب ). نسب شناس و ماهر در معرفت انساب . (از سمعانی ). تاء آخر آن علامت مبالغه است در مدح مانند علامة. (منتهی الارب ). مرد نسب دان . (یادداشت مؤلف ) <s