لغتنامه دهخدا
نصیل . [ ن َ ] (ع اِ) سنگی است دراز به اندازه ٔ یک گز که به آن چیزی کوبند. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ، نُصُل . || تیر . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به معنی بعدی شود. || تبر. فأس . (اقرب الموارد) (المنجد) (متن ال