نامرانلغتنامه دهخدانامران . [ م ِ ] (نف مرکب ) نمیرنده . لایموت . باقی : ترا گویم ای سید مشرقین که مردم مرانند و تونامران .منوچهری .
حسن نیمرنگلغتنامه دهخداحسن نیمرنگ . [ ح ُ ن ِ رَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) قریب به حسن صندلی رنگ است : شکسته رنگ کند کار شیشه با دلهاحذر کنیدز حسنی که نیمرنگ افتاد.صائب (از آنندراج ).