نمکیلغتنامه دهخدانمکی . [ ن َ م َ ] (ص نسبی ) منسوب به نمک . || نمک فروش . || نمک زده . نمک دار. || ملیح . باملاحت . (فرهنگ فارسی معین ).
حرام نمکیلغتنامه دهخداحرام نمکی . [ ح َ ن َ م َ ] (حامص مرکب ) ناسپاسی . نمک ناشناسی . نمک نشناسی . کافری . کافرنعمتی . نمک کوری . کفران : او را در قلعه راه بداد و حرام نمکی ظاهر ساخت . (تذکره ٔ دولتشاه ص 364).
خوش نمکیلغتنامه دهخداخوش نمکی . [ خوَش ْ / خُش ْن َ م َ ] (حامص مرکب ) ملاحت . بانمکی . مقابل بی نمکی .
رباط نمکیلغتنامه دهخدارباطنمکی . [ رُ طِ ن َ م َ ] (اِخ ) دهی است از بخش حومه ٔ شهرستان خرم آباد دارای 720 تن جمعیت . آب ده ازرودخانه خرم آباد تأمین میشود و فرآورده ٔ عمده آن غلات و لبنیات ، و صنایع دستی زنان بافتن فرش و سیاه چادر است . این ده دارای معدن نمک میبا
چارسو نمکیلغتنامه دهخداچارسو نمکی . [ ن َ م َ ] (اِخ ) یکی از چارسوهای اصفهان که واقع در قسمت جنوبی شهر است و بعضی چارسوهای دیگر درشهر اصفهان هست که اگر چه بنای آنها نسبت به ابنیه ٔسایر بلاد معتبر است ولی نسبت بعمارات خود اصفهان چندان رفعت و عظمتی ندارد. (مرآت البلدان ج 4
فلفل نمکیلغتنامه دهخدافلفل نمکی . [ ف ِ ف ِ ن َ م َ ] (ص نسبی ) منسوب به فلفل و نمک . به رنگ فلفل و نمک آمیخته با یکدیگر. رنگی چنانکه گویی فلفل و نمک رابه هم درآمیخته اند. (از یادداشتهای مؤلف ). یا چیزی که خالهای ریز سپید و سیاه دارد. (یادداشت دیگر).
نمکینلغتنامه دهخدانمکین . [ ن َ م َ ] (ص نسبی ) نمکی . نمک دار. نمک زده . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). شور. || خوشگل . ملیح . زیبا. خوشایند. (ناظم الاطباء). ملیح . ملیحه . مطبوع : نگار من چو درآید به خنده ٔ نمکین نمک زیاده کند بر جراحت ریشان . <p clas
نمکینهلغتنامه دهخدانمکینه . [ ن َ م َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ) نمکین . || (اِ مرکب ) دوغی یا ماستی که در آن نمک و زیره وگشنیز و شبت کنند و به عربی ملحیه گویند. (از رشیدی ) (از ناظم الاطباء) (از برهان قاطع) (از آنندراج ).
نمکیهلغتنامه دهخدانمکیه . [ ] (اِخ ) شهری است از کیماک ، مستقر خاقان [ کیماک ] به تابستان از اینجا باشد و میان این شهر و میان طرار هشتادروزه راه است سوار را که به شتاب رود. (حدود العالم ).
نمکینیلغتنامه دهخدانمکینی . [ ن َ م َ ] (حامص مرکب ) شوری . (ناظم الاطباء). نمکین بودن . نمک دار بودن . || ملاحت و خوشگلی . (ناظم الاطباء). خوبی و ملاحت . (آنندراج ).
نمکینلغتنامه دهخدانمکین . [ ن َ م َ ] (ص نسبی ) نمکی . نمک دار. نمک زده . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). شور. || خوشگل . ملیح . زیبا. خوشایند. (ناظم الاطباء). ملیح . ملیحه . مطبوع : نگار من چو درآید به خنده ٔ نمکین نمک زیاده کند بر جراحت ریشان . <p clas
نمکینهلغتنامه دهخدانمکینه . [ ن َ م َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ) نمکین . || (اِ مرکب ) دوغی یا ماستی که در آن نمک و زیره وگشنیز و شبت کنند و به عربی ملحیه گویند. (از رشیدی ) (از ناظم الاطباء) (از برهان قاطع) (از آنندراج ).
نمکیهلغتنامه دهخدانمکیه . [ ] (اِخ ) شهری است از کیماک ، مستقر خاقان [ کیماک ] به تابستان از اینجا باشد و میان این شهر و میان طرار هشتادروزه راه است سوار را که به شتاب رود. (حدود العالم ).
نمکینیلغتنامه دهخدانمکینی . [ ن َ م َ ] (حامص مرکب ) شوری . (ناظم الاطباء). نمکین بودن . نمک دار بودن . || ملاحت و خوشگلی . (ناظم الاطباء). خوبی و ملاحت . (آنندراج ).
حرام نمکیلغتنامه دهخداحرام نمکی . [ ح َ ن َ م َ ] (حامص مرکب ) ناسپاسی . نمک ناشناسی . نمک نشناسی . کافری . کافرنعمتی . نمک کوری . کفران : او را در قلعه راه بداد و حرام نمکی ظاهر ساخت . (تذکره ٔ دولتشاه ص 364).
خوش نمکیلغتنامه دهخداخوش نمکی . [ خوَش ْ / خُش ْن َ م َ ] (حامص مرکب ) ملاحت . بانمکی . مقابل بی نمکی .
رباط نمکیلغتنامه دهخدارباطنمکی . [ رُ طِ ن َ م َ ] (اِخ ) دهی است از بخش حومه ٔ شهرستان خرم آباد دارای 720 تن جمعیت . آب ده ازرودخانه خرم آباد تأمین میشود و فرآورده ٔ عمده آن غلات و لبنیات ، و صنایع دستی زنان بافتن فرش و سیاه چادر است . این ده دارای معدن نمک میبا
چارسو نمکیلغتنامه دهخداچارسو نمکی . [ ن َ م َ ] (اِخ ) یکی از چارسوهای اصفهان که واقع در قسمت جنوبی شهر است و بعضی چارسوهای دیگر درشهر اصفهان هست که اگر چه بنای آنها نسبت به ابنیه ٔسایر بلاد معتبر است ولی نسبت بعمارات خود اصفهان چندان رفعت و عظمتی ندارد. (مرآت البلدان ج 4
فلفل نمکیلغتنامه دهخدافلفل نمکی . [ ف ِ ف ِ ن َ م َ ] (ص نسبی ) منسوب به فلفل و نمک . به رنگ فلفل و نمک آمیخته با یکدیگر. رنگی چنانکه گویی فلفل و نمک رابه هم درآمیخته اند. (از یادداشتهای مؤلف ). یا چیزی که خالهای ریز سپید و سیاه دارد. (یادداشت دیگر).