نکفةلغتنامه دهخدانکفة. [ ن َ ک َ ف َ ] (ع اِ) واحد نَکَف . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).رجوع به نَکَف شود. || دردی که در گوش گیرد. (از المنجد) (از متن اللغة) (از اقرب الموارد).
نکفةلغتنامه دهخدانکفة. [ ن ُ ف َ / ن َ ف َ / ن َ ک َ ف َ ] (ع اِ) بن استخوان زنخ . (ناظم الاطباء). رجوع به نکفتان شود.
نقفةلغتنامه دهخدانقفة. [ ن َ ق َ ف َ ] (ع اِ) پاره ٔ زمین هموار بر سر کوه . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
غده ٔ نکفیهلغتنامه دهخداغده ٔ نکفیه . [ غ ُدْ دَ / دِ ی ِ ن َ فی ی َ / ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به غدد بناگوشی و غده شود.
غدد نکفیهلغتنامه دهخداغدد نکفیه . [ غ ُ دَ دِ ن َ فی ی َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) غدد بناگوشی . از انواع غدد بزاقی . رجوع به ترکیب اخیر شود.
ناکافیلغتنامه دهخداناکافی . (ص مرکب ) غیر کافی . نامکفی . که کفایت نکند. نابسنده . که بسنده و مکفی نیست . مقابل کافی . رجوع به کافی شود.
نفکةلغتنامه دهخدانفکة. [ ن َ ف َ ک َ ] (ع اِ) اصل استخوان زنخ یا غدد پس گوش . (از منتهی الارب ). ریشه ٔ استخوان زنخ و غده ٔ پس گوش مقلوب نکفة است . (از ناظم الاطباء). نکفة. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
اغرهلغتنامه دهخدااغره . [ اُ رَ ] (اِ) آماسی که در گردن آدمی به هم رسد و بفرانسه گواتر گویند. (ناظم الاطباء). ریشی باشد که بر گردن و شکم پدید آید و آن را بعربی نکفه خوانند. ریشی باشد که در شکم و گردن مردم بهم می رسد و آن را بعربی نکفه می گویند. (برهان ) (آنندراج ).
نکفتانلغتنامه دهخدانکفتان . [ ن ُ ف َ / ن َ ف َ / ن َک َ ف َ ] (ع اِ) دو بن استخوان زنخ به چپ و راست . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). لهزمتان . دو استخوان برآمده میان استخوان زنخ و گوش . (یادداشت مؤلف ). تث
بکشهلغتنامه دهخدابکشه . [ ب َ ش َ/ ش ِ ] (اِ) ریشی باشد که بر شکم و گردن مردم برآید و آن را بعربی نکفه گویند. (برهان ) (آنندراج ). ریشی که برشکم و گردن مردم برآید. (ناظم الاطباء) (از سروری ).
منکفةلغتنامه دهخدامنکفة. [ م ُ ن َک ْ ک ِ ف َ ] (ع ص ) نعت است از تنکیف . منکف . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به منکف و تنکیف شود.