نکوگفتارلغتنامه دهخدانکوگفتار. [ ن ِ گ ُ ] (ص مرکب ) نکوگوی . خوش سخن . نیکوکلام . که گفتاری خوش و پسندیده دارد.
نکوگفتاریلغتنامه دهخدانکوگفتاری . [ ن ِ گ ُ ] (حامص مرکب ) نکوگفتار بودن . رجوع به نیکوگفتاری و نکوگفتار شود.
خوشگفتارفرهنگ مترادف و متضادخوشبیان، خوشسخن، خوشصحبت، خوشکلام، خوشگفت، خوشلهجه، نیکوگفتار، شیرینسخن، شیرینگفتار ≠ بدکلام
به گولغتنامه دهخدابه گو.[ ب ِه ْ ] (نف مرکب ) خوش سخن . نیکوگفتار : خردمند به گو ندارد رواخرد دور کردن ز بهر هوا.فردوسی .
