حافةلغتنامه دهخداحافة. [ ف َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ حائف ، بمعنی ستمگر. || (اِخ ) نام موضعی است . (منتهی الارب ).
حافةلغتنامه دهخداحافة. [ ف َ ] (ع اِ) کنار چیزی . کناره ٔ رود. ج ، حافات . (مهذب الاسماء). || حاجت . || سختی . شدّت . || گاو خرمن کوبی که بر کناره باشد و نسبت به گاوان همراه خود زیاده تر گردش دارد. (منتهی الارب ).
هائفةلغتنامه دهخداهائفة. [ ءِ ف َ ](ع ص ) تأنیث هائف . رجوع به هائف شود. || شتر ماده ای که از فرط عطش بسوی باد سموم روی آورد. (از اقرب الموارد). شتر تشنه که بسوی باد سموم دهان گشاده دارد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
هافةلغتنامه دهخداهافة. [ ف َ ] (ع ص ) ماده شتر زودتشنه شونده . (ناظم الاطباء). الناقة تعطش سریعاً. (قطر المحیط).
هوافیلغتنامه دهخداهوافی . [ هََ ] (ع ص ، اِ) ج ِ هافی و هافیة: هوافی الابل ؛ شتران گم شده درچراگاه . (منتهی الارب ). هوامی . رجوع به هوامی شود.