لغتنامه دهخدا
هرمزکوه . [ هَُ م ُ ] (اِخ ) به طبرستان است و گویند در آن کوه غاری است که در آن چشمه ای روان است و اگر کسی آنجا رسد و بانگ کند آب بازایستد و اگر دیگری بیاید و بانگ کند آب روان شود و بدین صورت به بانگی میرود و به بانگی می ایستد. (از نزهه القلوب حمداﷲ مستوفی چ لیدن ص <span clas