لغتنامه دهخدا
حلاوی . [ح َل ْ لا ] (اِخ ) حیدربن سلیمان بن داودبن حیدر حلی حسینی ، مکنی به ابوالحسین . نخستین شاعر عصر خود بلکه امام شعرای عراق بود که فصاحت بیان و قوت ایمان را درخود جمع داشت و بجهت اشعارش که در مناقب و مصائب اهل بیت پیغمبر سروده به شاعر اهل بیت اشتهار یافته است . او راست