وارگارلغتنامه دهخداوارگار. (اِ) وارکار. کلبه ٔ چوبینی که محل محافظ پالیز و باغ است . (شعوری ج 2 ص 414). و رجوع به وارکار شود.
گوهریارفرهنگ نامها(تلفظ: go(w)har yār) (گوهر + یار (پسوند دارندگی)) ، دارندهی گوهر ، دارای اصل و نسب ، دارندهی صفات انسان کامل ، دارای شخصیت والا .