لغتنامه دهخدا
توشح . [ ت َ وَش ْ ش ُ] (ع مص ) وشاح در گردن اوکندن (افکندن ). (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). حمایل درافکندن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || پیرایه در گردن افکندن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) (از اقرب الموارد): توشحت المراءة توشحاً و اتشحت اتشاحاً؛ لبست الوشاح .