لغتنامه دهخدا
طرقوا. [ طَرْ رِ قو ] (ع فعل امر) صیغه ٔ امر حاضر است ،بمعنی راه دهید، و یکسو شوید. معمول است که نقیبان عرب پیش سلاطین ، طرقوا، طرقوا میگویند. (غیاث اللغات )(آنندراج ). برد. رجوع به بَرد شود. در آخر این کلمه در موقع کتابت بر حسب ضرورت مراعات قواعد عربیت الفی برای علامت جمع می