لغتنامه دهخدا
پان تی تس . [ ت ِ ] (اِخ ) وی یکی از سیصد تن اسپارتی است که در جنگ ترموپیل (جنگ میان ایرانیان و یونانیان ) شرکت کرد. در این جنگ همه سپاه اسپارتی کشته شد مگر آریستودِم و پان تی تِس . گویندسبب سلامت پان تی تس آن بود که لئونیداس وی را به رسالت به تسالی فرستاد و چون به اسپارت باز