لغتنامه دهخدا
عرفطة. [ ع ُ ف ُ طَ ] (اِخ ) ابن حُباب (یا جَناب )بن جبیرة ازدی ، حلیف و هم پیمان بنی امیه . وی یکی از سه تن عرب جاهلی است که در روزگار خود به «زادالراکب » مشهور بودند چه هر کس با آنان سفرمیکرد توشه ٔ راه او بر آنها بود. و برخی گویند «زادالراکب » تنها لقب عرفطة است . وی درک ا