لغتنامه دهخدا
ربوة. [ رُب ْ وَ ] (اِخ ) رُبْوة.رِبْوة. رَبْوة. راویان گویند آن عبارت از دمشق است و در دمشق در دامنه ٔ کوه قاسیون و در یک فرسخی آن ، وجایگاهی است که در هیچ جا در زیبایی و صفا و خرمی نظیر ندارد و آن مسجدی است مشرف بر وی ، و نهر ثورا اززیر آن می گذرد و این محل بمنزله ٔ پلیست و