نهانکارلغتنامه دهخدانهانکار. [ ن ِ / ن َ ] (ص مرکب ) که پنهان از چشم دیگران کاری کند. که اعمال خویش از انظار پوشیده دارد. کنایه از ریاکار : محرم از بهر نهانکاران به کار آید حریف ما که پیدا می خوریم از کار محرم فارغیم .<p class