پیادگانلغتنامه دهخداپیادگان . [ دَ / دِ ] (اِ) ج ِ پیاده . مقابل سوارگان . خش . (منتهی الارب ). رجاله . بنوالعمل . (منتهی الارب ). شوکل . (منتهی الارب ) : پیادگان با سلاح سخت بسیار در پیش ایستاده . (تاریخ بیهقی ص <span class="hl" dir="ltr
حدانلغتنامه دهخداحدان . [ ح َدْ دا ] (اِخ ) ابن شمس بن عمروبن غنم . از طائفه ٔ أزدشنوءة، از بنی قحطان . جدی است جاهلی . ضبیرةبن شیبان از فرزندان او است . (معجم البلدان ) (اعلام زرکلی ص 214 از نهایة الارب صص 191-<span class="
حداگانلغتنامه دهخداحداگان . [ ح َ ] (اِخ )ده کوچکی است از دهستان ایراندگان بخش خاش شهرستان زاهدان در 71 هزارگزی جنوب خاش و 21هزارگزی خاوری شوسه ٔ ایرانشهر به خاش . (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8).<
بنوالعمللغتنامه دهخدابنوالعمل . [ ب َ نُل ْ ع َ م َ ] (ع اِ مرکب ) پیادگان . (منتهی الارب ). پیادگان یمن . (از اقرب الموارد).
موکبفرهنگ فارسی معین(مُ کِ) [ ع . ] (اِ.) 1 - گروه سواران یا پیادگان . 2 - گروهی از سواران یا پیادگان که در التزام رکاب پادشاه باشند. ج . مواکب .
اراجیللغتنامه دهخدااراجیل . [ اَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ ارجال . جج ِ رَجُل و رَجِل . پیادگان . || ج ِ راجل . پیادگان . خلاف فارس . || شکاریان . (منتهی الارب ).