چاره گرلغتنامه دهخداچاره گر. [ رَ / رِ گ َ ] (ص مرکب ) صاحب تدبیر. مدبر. آنکه در کارها تدبیر و تأمل کند. کسی که بحیلت و تدبیر و تفکر کارها را بسامان رساند: صیرفی ؛ مرد محتال و چاره گر و تصرف کننده در کارها. (منتهی الارب ) : که دانست
آرایۀ شلومبرگرSchlumberger array, Schlumberger electrode arrayواژههای مصوب فرهنگستانآرایهای که در آن زوجالکترودهای داخلی برای اندازهگیری ولتاژ، در مقایسه با زوجالکترودهای خارجی جریان، خیلی به هم نزدیکاند
آرایۀ وِنِرWenner array, Wenner electrode arrayواژههای مصوب فرهنگستانآرایهای با الکترودهای همفاصله و متقارن که میتواند در امتداد خط اندازهگیری گسترش یابد
آرایۀ قطبی ـ قطبیpole-pole array, two-arrayواژههای مصوب فرهنگستانآرایهای که در آن دو الکترود جریان و پتانسیل پشت سر هم و در فاصلهای دور از هم بر روی خط برداشت (survey line) قرار میگیرند
آرایۀ دوقطبی ـ دوقطبیdipole-dipole array, double dipole arrayواژههای مصوب فرهنگستانآرایهای الکترودی که در آن یک دوقطبی جریان را به زمین میفرستد و دوقطبی مجاور اختلاف پتانسیل را اندازهگیری میکند
آرایۀ قطبی ـ دوقطبیpole-dipole array, three-point method, three-arrayواژههای مصوب فرهنگستانآرایهای که در آن جفتالکترودهای پتانسیل پیدرپی دورتر از یکی از الکترودهای جریان بر روی خط برداشت (survey line) قرار میگیرند
چاره گرفتنلغتنامه دهخداچاره گرفتن . [ رَ / رِ گ ِ رِ ت َ ](مص مرکب ) مصمم شدن . اتخاذ تصمیم کردن : مرا چاره ٔ خویش باید گرفت ره خشک را پیش باید گرفت .فردوسی (از آنندراج ).
چاره گریلغتنامه دهخداچاره گری . [ رَ / رِ گ َ ] (حامص مرکب ) تدبیر. تأمل و تفکر. مصلحت اندیشی : چو دیدند شاهی چنان چاره سازبچاره گری در گشادند باز. نظامی .بگو هرچه داری که فرمان کنم بچاره گری با ت
مدبرفرهنگ نامها(تلفظ: modabber) (عربی) با تدبیر ، اندیشمند ، چارهگر ؛ از نامها و صفات خداوند ؛ (در قدیم) پیشکار و مشاور .
رخنه جوفرهنگ فارسی عمید۱. ویژگی کسی که میتواند در امری دشوار راه گریزی پیدا کند؛ چارهجو؛ چارهگر.۲.رخنهکننده و فسادانگیز.
صیرفلغتنامه دهخداصیرف . [ ص َ رَ ] (ع ص ) مرد محتال و چاره گر تصرف کننده در کارها. (منتهی الارب ). مرد محتال . (دهار). چاره گر. حیله گر. و رجوع به صیرفی شود. || درم سره کننده . (منتهی الارب ). صراف . (مهذب الاسماء). صیرفی . رجوع به صیرفی شود.
صیرفیلغتنامه دهخداصیرفی . [ ص َ رَ فی ی ] (ع ص ) مرد محتال و چاره گر و تصرف کننده در کارها. چاره گر. حیله گر. رجوع به صیرف شود. || سیم سره کننده . ج ، صیارفه ، صیاریف . (منتهی الارب ). صراف . (غیاث اللغات ) (دهار) : هر کسی و کار خویش و هر دلی و یار خویش صیرفی به
چارهلغتنامه دهخداچاره . [ رَ / رِ ] (اِ) علاج . (برهان ) (آنندراج ) (غیاث ) (انجمن آرا). معالجه . مداوا. درمان . دارو. دفع. رفع. عَندَد. وعی . (منتهی الارب ) : بیلفغده باید کنون چاره نیست بیلفنجم و چاره ٔ من یکی است . <p cl
چارهدیکشنری فارسی به انگلیسیalternative, answer, choice, cure, help, recourse, remedy, resort, resource
خرچارهلغتنامه دهخداخرچاره . [ خ َرْ، رَ / رِ ] (اِ مرکب ) سر خر که برای رفع چشم زخم در میان باغها بالای چوبی نصب کنند. (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء).
چمچارهلغتنامه دهخداچمچاره . [ چ ِ رَ / رِ ] (اِ) در تداول عامه ٔ تهرانیان ، دشنام و نفرین گونه ای است در جواب گوینده ٔ «آره »؛ چنانکه در مثل چون از کسی پرسند: «این کاسه را تو شکستی ؟» و گوید: «آره » بدینگونه پاسخ شنود. نفرینی در پاسخ آنکه به ستیزه گوید: «آره ».
چارهلغتنامه دهخداچاره . [ رَ / رِ ] (اِ) علاج . (برهان ) (آنندراج ) (غیاث ) (انجمن آرا). معالجه . مداوا. درمان . دارو. دفع. رفع. عَندَد. وعی . (منتهی الارب ) : بیلفغده باید کنون چاره نیست بیلفنجم و چاره ٔ من یکی است . <p cl
ناچارهلغتنامه دهخداناچاره . [ رَ / رِ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) ناچار. لاعلاج . لابد. بالضروره . ناگزیر. از روی ناچاری و رجوع به ناچار شود : اگر بسیط را نهایت باشد آن نهایت او ناچاره خطی باشد. (التفهیم ). جسم ناچاره بی نهایت نبود بهمه سوها. (