لغتنامه دهخدا
فتان . [ ف َت ْ تا ] (ع ص ) مبالغت در فتنه . سخت فتنه جو. عظیم فتنه انگیز. (اقرب الموارد). || شورانگیز. (ربنجنی ). سخت زیبا و دلفریب که به زیبایی مردم را مفتون سازد. آشوبگر : سخن دراز کشیدیم و همچنان باقی است حدیث دلبر فتان و عاشق مفتون . <