کارآزمایی

کارآزمایی

لغت‌نامه دهخدا

کارآزمایی . [ زْ / زِ ] (حامص مرکب ) تجربه . ممارست . تمرین : به کارآزمائی دلش تیز شددر آن عزم رایش سبک خیز شد.نظامی .

کارآزمایی

فرهنگ فارسی عمید

(حاصل مصدر) [قدیمی] kār[']āz[e]māy(')i تجربه؛ تمرین.

trial 2

کارآزمایی

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم دارویی، علوم سلامت] مطالعۀ تجربی آینده‌نگر و تحلیلی مبتنی بر داده‌های اولیۀ جمع‌آوری‌شده از افراد یا گروه‌ها

کارآزمایی

فرهنگ فارسی معین

(زِ) (حامص .) تجربه ، آزمایش .

therapeutic trial

کارآزمایی درمانی

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم دارویی] ← کارآزمایی بالینی

field trial

کارآزمایی میدانی

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم دارویی، علوم سلامت] نوعی کارآزمایی بالینی برای واکسن‌ها و داروها و برنامه‌های پیشگیری و جز آن که به جای اجرا در آزمایشگاه یا سازمان‌های ارائه‌دهندۀ خدمات سلامت، در سطح اجتماع صورت می‌گیرد

clinical trial 2, clinical investigation, clinical study

کارآزمایی بالینی 1

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم دارویی] آزمایش دارو بر روی انسان در حین مطالعۀ علمی فراوردۀ دارویی برای ارزیابی اثربخشی و بی‌خطر بودن آن به‌صورت مقایسه‌ای با یک دارونما یا داروی مشابه یا هر دو

clinical trial 1

کارآزمایی بالینی 2

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم سلامت] نوعی فعالیت پژوهشی شامل تجویز یک دارو یا روش درمانی برای ارزیابی کارایی و بی‌خطری آن متـ . کارآزمایی درمانی therapeutic trial

randomised controlled trial, RCT

کارآزمایی تصادفی‌شدۀ شاهددار

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم دارویی، علوم سلامت] تجربه‌ای همه‌گیرشناختی که در آن افراد یک جمعیت به‌طور تصادفی به گروه‌های مطالعه و شاهد تقسیم می‌شوند تا روشی خاص یا عملی مشخص یا مداخله‌ای معین در جهت پیشگیری یا درمان بر روی آنها اعمال شود

clinical trial

دیکشنری انگلیسی به فارسی

کارازمایی بالینی

clinical trial

دیکشنری انگلیسی به فارسی

کارازمایی بالینی

clinical trial

پزشکی

کارآزمایی بالینی

randomized trial

پزشکی

کارآزمایی تصادفی