شکاراندازلغتنامه دهخداشکارانداز. [ ش ِ اَ ] (نف مرکب ) شکارافکن . شکاری . (از آنندراج ). شکارچی . صیاد. (یادداشت مؤلف ) : بهر شکار آمد برون کج کرده ابرو ناز راصانع خدایی کآن کمان داد آن شکارانداز را. امیرخسرو (از آنندراج ).چشم بد دور ز