گدازادگیلغتنامه دهخداگدازادگی . [ گ َ / گ ِ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) گدازاده بودن . || مجازاً پستی . لئامت . خست .
دیوزادهلغتنامه دهخدادیوزاده . [ وْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) زاده شده از دیو. بچه ٔ دیو، دیونژاد : از این دیوزاده یکی شاه نونشانند با تاج بر گاه نو. فردوسی .از آدمیان دیوزاده دیوانگیش خلاص داده .
دیوزدهلغتنامه دهخدادیوزده . [ وْ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) دیوگرفته یعنی دیوانه و آن را دیوزد نیز گویند. (انجمن آرا). دیوگرفته . (مجموعه ٔ مترادفات ص 11). مأروض . جن زده . مصروع . مجنون . دیودیده .
گدازادهلغتنامه دهخداگدازاده . [ گ َ / گ ِ دَ / دِ ] (ص مرکب ) فرزند گدا. کسی که از خانواده ٔگدا باشد. || پست فطرت . خسیس : شنیدم که وقتی گدازاده ای نظر داشت با پادشازاده ای .
گدازیدهلغتنامه دهخداگدازیده . [ گ ُ دَ / دِ ] (ن مف ) گداخته شده . ذوب شده . آب شده . حل شده : نگه کن آب و یخ در آبگینه فروزان هر سه همچون شمع روشن گدازیده یکی دوتا فسرده به یک لون این سه گوهر بین ملون . <p class="auth