گردنکشلغتنامه دهخداگردنکش . [ گ َ دَ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) کنایه از مردم باقوت و قدرت . (برهان ). شجاع . قوی . دلیر : یکی تاختن کرد با صدهزارسواران گردنکش و نامدار. فردوسی .بونصر طیفور... و تنی چند
گردنکشیفرهنگ فارسی عمیدنافرمانی؛ یاغیگری: ◻︎ چو با سفله گویی به لطف و خوشی / فزون گرددش کبر و گردنکشی (سعدی: ۱۸۱).
گردنکشلغتنامه دهخداگردنکش . [ گ َ دَ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) کنایه از مردم باقوت و قدرت . (برهان ). شجاع . قوی . دلیر : یکی تاختن کرد با صدهزارسواران گردنکش و نامدار. فردوسی .بونصر طیفور... و تنی چند
گردنکشیلغتنامه دهخداگردنکشی . [گ َ دَ ک َ / ک ِ ] (حامص مرکب ) تکبر. غرور. سرکشی . (آنندراج ). خودستایی . خودخواهی . تمرد. عظمة. عظموت . عظامه . (منتهی الارب ). عُتو. (منتهی الارب ) : جز از کهتری نیست آئین من مباد آز و گردنکشی دین