خوارانلغتنامه دهخداخواران . [خوا / خا ] (ق ) درحال خوردن . (یادداشت بخط مؤلف ). || (نف ) خورندگان . (یادداشت بخط مؤلف ).- روزی خواران ؛ خوردندگان نعمت : و وظیفه ٔ روزی خواران را به فحشاء و منکر نبرد. (گلستا
علف خوارگانلغتنامه دهخداعلف خوارگان . [ ع َ ل َ خوا / خارَ / رِ ] (اِ مرکب ) ج ِ علف خواره . (ناظم الاطباء).
میراث خوارگانلغتنامه دهخدامیراث خوارگان . [خوا / خا رَ / رِ ] (اِ مرکب ) ج ِ میراث خواره . میراث خواره ها. میراث خواران . ارث بران . وارثان : خزینه داری میراث خوارگان کفر است به قول مطرب و ساقی به فتوی
فرع خواران خاکلغتنامه دهخدافرع خواران خاک . [ ف َ خوا / خا ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایت از آدمیان . (از آنندراج ) (برهان ). آنها که بهره ٔ خاک را میخورند. رجوع به فرع شود.
شغالفرهنگ فارسی معین(شَ) [ په . ] (اِ.) جانوری است پستاندار از راستة گوشت خواران شبیه به سگ ، که دارای دُمی پُر مو می باشد.
گوشتخوارسانانCarnivoraواژههای مصوب فرهنگستانپستاندارانی با بدن بیضیشکل که بر روی کف پا یا شست پا راه میروند و بدنی بسیار انعطافپذیر دارند و از جانوران دیگر تغذیه میکنند متـ . گوشتخواران
خرسفرهنگ فارسی معین(خِ) (اِ.) پستانداری است از راستة گوشت خواران تنومند و قوی ، با بدنی پُر پشم که می تواند روی دو پا بایستد و از درخت بالا رود. ؛ با ~ توی جوال رفتن کنایه از: با شخص نامناسبی سر و کار پیدا کردن .