گوهریلغتنامه دهخداگوهری . [ گ َ / گُو هََ ] (اِخ ) (میرزای ...) از گویندگان فارسی زبان بوده است و دیوان شعر فارسی دارد بنام «الذریعة الرضویة» که علی اکبر مروج مؤلف (نفایس اللباب ) از آن اشعاری نقل میکند و می گوید: اشعار مزبور از میرزای گوهری است . (الذریعه ج
گوهریلغتنامه دهخداگوهری . [ گ َ / گُو هََ ] (ص نسبی ) منسوب به گوهر. از گوهر. چیزی را گویند که از گوهر ساخته باشند. (برهان قاطع) (بهار عجم ) (فرهنگ نظام ) (فرهنگ شعوری ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ رشیدی ) مرصع. زرنگار. هرچیز منسوب به گوهر. (فرهنگ نظام ) <span class
گوهریفرهنگ فارسی عمید۱. گوهردار.۲. [مجاز] اصیل؛ پاکنژاد.۳. آراسته به گوهر؛ جواهرنشان.۴. گوهرفروش؛ جواهرفروش.
وهریلغتنامه دهخداوهری . [ وَ ] (ص نسبی ) منسوب به وهر، و آن نام ولایتی است . (برهان ) : کشانی و شکنی و وهری سپاه دگرگونه جوشن دگرگون کلاه . فردوسی .کشانی و چینی و وهری نماندکه منشور شمشیر رستم نخواند. فردو
حسن گوهریلغتنامه دهخداحسن گوهری . [ ح َ س َ ن ِ گ َ هََ ] (اِخ ) ابن علی قراچه داغی . او راست : «البراهین الساطعه » و «لمعات انوار الهدایة» که در 1239 هَ . ق . نگاشته است . (ذریعه ج 3 ص 80 و ج <sp
خوش گوهریلغتنامه دهخداخوش گوهری . [ خوَش ْ / خُش ْ گ َ / گُو هََ ] (حامص مرکب ) خوش ذاتی . مقابل بدگوهری . خوش جنسی . خوش طبعی . خوش گهری .
گوهری شدنلغتنامه دهخداگوهری شدن . [ گ َ / گُو هََ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) باگوهر شدن . مال دار شدن . || جواهرفروش یا جواهرشناس شدن . || نژاده شدن . اصالت یافتن . (یادداشت مؤلف ).
گوهریدنلغتنامه دهخداگوهریدن . [ گ َ / گُو هََ دَ ] (مص ) یعنی چیزی رابه چیزی عوض و بدل کردن . (برهان قاطع) (آنندراج ).
گوهرینلغتنامه دهخداگوهرین . [ گ َ / گُو هََ ] (ص نسبی ) منسوب به گوهر. از گوهر. گوهری : چشمه ٔ صلب پدر چون شد به کاریز رحم زان مبارک چشمه زاد این گوهرین دریای من . خاقانی . || مرصع. آراسته به گوهر <s
گوهری شدنلغتنامه دهخداگوهری شدن . [ گ َ / گُو هََ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) باگوهر شدن . مال دار شدن . || جواهرفروش یا جواهرشناس شدن . || نژاده شدن . اصالت یافتن . (یادداشت مؤلف ).
گوهری گلکلغتنامه دهخداگوهری گلک . [ گ َ / گُو هََ گ ُ ل َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان بم پشت بخش مرکزی شهرستان سراوان . واقع در 52هزارگزی جنوب خاوری سراوان و 27هزارگزی جنوب راه فرعی کوهک به سر
گوهریدنلغتنامه دهخداگوهریدن . [ گ َ / گُو هََ دَ ] (مص ) یعنی چیزی رابه چیزی عوض و بدل کردن . (برهان قاطع) (آنندراج ).
گوهرینلغتنامه دهخداگوهرین . [ گ َ / گُو هََ ] (ص نسبی ) منسوب به گوهر. از گوهر. گوهری : چشمه ٔ صلب پدر چون شد به کاریز رحم زان مبارک چشمه زاد این گوهرین دریای من . خاقانی . || مرصع. آراسته به گوهر <s
حسن گوهریلغتنامه دهخداحسن گوهری . [ ح َ س َ ن ِ گ َ هََ ] (اِخ ) ابن علی قراچه داغی . او راست : «البراهین الساطعه » و «لمعات انوار الهدایة» که در 1239 هَ . ق . نگاشته است . (ذریعه ج 3 ص 80 و ج <sp
خوش گوهریلغتنامه دهخداخوش گوهری . [ خوَش ْ / خُش ْ گ َ / گُو هََ ] (حامص مرکب ) خوش ذاتی . مقابل بدگوهری . خوش جنسی . خوش طبعی . خوش گهری .
نیک گوهریلغتنامه دهخدانیک گوهری . [ گ َ / گ ُ هََ ] (حامص مرکب ) نجابت . (یادداشت مؤلف ). نیک گهر بودن .
نیکوگوهریلغتنامه دهخدانیکوگوهری . [ گ َ / گُو هََ ] (حامص مرکب ) نیک نهادی . نجابت . (یادداشت مؤلف ) : گر سری یابد به عالم کس به نیکوگوهری رودکی را بر سر آن مردمان باید سری . (از یادداشت مؤلف ).