لغتنامه دهخدا
یعبوب . [ ی َ ] (ع ص ، اِ) اسب تیزرو درازبالا یا نیکو و نرم در دویدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). اسب بسیاردو. (مهذب الاسماء). || اسبی که در تک و دو پایها را دوردوراندازد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || ابر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || جوی بسیار